~CHAPTER 1~

Siedziałam od parunastu minut przy biurku starając sie stworzyć coś sensownego ze zwykłej kartki bloku technicznego kleju i nożyczek,jednak po mimo wszelkich starań nic nie wychodziło.

Zdenerwowano odrzuciłam nożyczki które zsuneły się na sam koniec biurka.Odwróciłam się w stronę okna,ciemne grube chmury powoli zasłaniały promieniujące słońce...ponownie przeniosłam swój wzrok w 

stronę biurka zastanawiając się czy ponownie próbować ,,coś'' stworzyć,ale nagle poczułam wielką falę zniechęcenia.Oparłam się wygodnie na krześle obracając się raz w tą stronę a raz w tamtą.Całkiem mi się

spodobało dlatego zaczęłam kręcić się na krześle jak małe dziecko.Gdy już czułam straszne zawroty głowy postanowiłam przestać,wzrok powoli wracał do normy,spojrzałam na drzwi - stała w nich jakaś postać,nie widziałam jej dokładnie ponieważ wciąż miałam zamazany obraz,ale po śmiechu który usłyszałam od razu go rozpoznałam.

-Ty cioto!-krzyknęłam żartobliwie w stronę uchichanego Rona.Najwidoczniej widział całą tą akcję od początku.

-Bujałaś się na tym jakbyś była conajmniej na jakiejś karuzeli-Powiedział,po czym wszedł do pokoju siadając na łóżko i poprawiając swoją blond czupryne.Ron jest moim bardzo bliskim przyjacielem,można powiedzieć że aż za bardzo,od dziecka uwielbiam bawić się jego włosami i wpatrywać się w kolor jego oczu.Jak dla mnie Ron jest nawet przystojny i ma niezłe powodzenie u dziewczyn ale nigdy nie wyobrażałam sobie nas jako parę,to chyba lepiej.

-Myślałem,że pewnie strasznie się nudzisz dlatego wpadłem ale jak widać przerwałem Ci niezła zabawę.

-Ha,ha strasznie śmieszne-Uśmiechnęłam się w jego stronę.

-To spadamy gdzieś?

-Strasznie mi się nie chce no ale niech Ci już będzie.

-Leń.-Powiedział wstając z łóżka

-Znasz mnie-chwyciłam swoją dżinsową kurtkę po czym wyszłam za Ronem z pokoju. 

Razem z Ronem postanowiliśmy przejść się nad jezioro,usiadłam na trawie wpatrując się w zachód słońca.Spojrzałam na Rona,wyciągnął z kieszeni paczkę papierosów po czym wziął jednego i zapalił.Nienawidzę tego,tysiąc razy powtarzałam mu żeby nie palił,próbuję już wszystkiego ale nie da rady.Odwróciłam się ponownie w stronę zachodu słońca.

-Kiedy z tym skończysz?-Spytałam wciąż wpatrzona w zachodzące słońce.

-Kiedy przyjdzie na to czas.-Odpowiedział wścibsko,nienawidzi gdy rozmawiam z nim na temat tego ścierwa.

-Hm a co byś powiedział gdybym zaczęła to palić? -Spytałam wyciągając papierosy z jego kieszeni.

-Ty masz tego nie robić i oddawaj te papierosy.

-Ha,dlaczego ja mam tego nie robić skoro ty to robisz?-Spytałam wpatrując się w jego oczy przy czym chowając jego papierosy do tylnej kieszeni.

-Bo ja i tak jestem już zniszczony i nic z tym nie zrobisz,a ty... lepiej żebyś tego nie robiła.

-Boże Ron wiesz,że mogę pomóc Ci z tego wyjść.

-Nie chcę,oddaj te papierosy.-Zdenerwowana wyciągnęłam papierosy z kieszeni,oddałam je obojętnie po czym zawróciłam w stronę powrotną.

-Gdzie idziesz?-Krzyknął stojąc bezradnie

-Nie wiem,gdzieś.-Nie obracałam się,po prostu szłam przed siebie.Ron nie miał ochoty ze mną rozmawiać ponieważ stał w tym samym miejscu wciągając w siebie coraz więcej nikotyny.Coraz więcej myśli przychodziło mi do głowy co mogłabym zrobić żeby przestał palić papierosy bo jak tak dalej pójdzie to nie skończy się tylko na papierosach.